Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια χρόνια προοδευτικά επιδεινούμενη εκφυλιστική νευρολογική πάθηση. Μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, που ονομάζεται μέλανα ουσία, εκφυλίζεται – κύτταρα νεκρώνονται-  και έτσι δεν παράγεται σε αρκετή ποσότητα ή χημική ουσία «ντοπαμίνη». Η νόσος αυτή εμφανίζεται σε όλες τις φυλές και σε όλες τις χώρες του κόσμου και πήρε το όνομά της από τον Άγγλο γιατρό James Parkinson, που την περιέγραψε για πρώτη φορά το 1817. Η ηλικία εμφάνισης της νόσου είναι συνήθως πάνω από τα 50 έτη. Είναι βέβαια πιο συχνή σε ηλικιωμένους. Σπάνια όμως παρατηρείται και σε νεότερα άτομα, ακόμα και κάτω των 40 ετών.

ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ;

Η έλλειψη της  «ντοπαμίνης» οδηγεί σε ένα σύνολο κινητικών διαταραχών, που ο ασθενής αντιλαμβάνεται στα αρχικά στάδια, σαν δυσχέρεια ή βραδύτητα στην κίνηση. Πολλές φορές, αλλά όχι πάντα, ο ασθενής παρατηρεί τρέμουλο στα χέρια. Με το πέρασμα των χρόνων, με πολύ αργό ρυθμό, τα συμπτώματα χειροτερεύουν. Η βάδιση γίνεται δυσκολότερη και οι καθημερινές δραστηριότητες περιορίζονται. Επίσης το πρόσωπο χάνει την εκφραστικότητά του, μειώνεται το βλεφάρισμα  και η φωνή γίνεται μονότονη και χαμηλή σε ένταση. Το βάδισμα γίνεται με μικρά βήματα, με το σώμα γερμένο προς τα εμπρός. Τα πόδια κολλάνε στο έδαφος και το ξεκίνημα της βάδισης θέλει προσπάθεια. Άλλα συμπτώματα, που συχνά εμφανίζονται και από τα πρώτα χρόνια της ασθένειας, είναι ή μελαγχολία, η δυσκοιλιότητα και  ή κακή όσφρηση. Επίσης οι ασθενείς παραπονιούνται για προβλήματα στον ύπνο, για το  δέρμα τους που γίνεται πιο λιπαρό, για τα γράμματα τους που μικραίνουν ή για δυσκολία στη μάσηση της τροφής. Κάποιοι ασθενείς,  προϊόντος του χρόνου, μπορεί να υποστούν νοητική έκπτωση.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ;

Τις περισσότερες φορές ο γιατρός για να βάλει τη διάγνωση αρκεί να πάρει το ιστορικό και εξετάσει τον ασθενή. Στα αρχικά στάδια της νόσου, επειδή τα συμπτώματα είναι ανεπαίσθητα,  η διάγνωση πολλές φορές είναι δύσκολη. Τότε ίσως χρειασθεί να απεικονισθεί ο εγκέφαλος με ειδικές μεθόδους. Η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία δεν βοηθούν τη διάγνωση. Αν γίνουν, είναι για να αποκλείσουν άλλες ασθένειες.

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ;

Η ιατρική επιστήμη δεν ξέρει ακόμα που οφείλεται η νόσος του Πάρκινσον. Για αυτό  άλλωστε δεν υπάρχει κάποια θεραπεία για να τη σταματήσει ή να τη θεραπεύσει τελείως. Πάντως δεν είναι αρρώστια μεταδοτική, και μόνο σπάνια κληρονομείται.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ;

Τα φάρμακα που έχουμε στην διάθεσή μας σήμερα έχουν θεαματικά αποτελέσματα, κυρίως στα πρώτα χρόνια της ασθένειας. Οι ασθενείς, σε αυτή τη φάση, ζουν μια ανεξάρτητη ζωή χωρίς προβλήματα. Σε προχωρημένα στάδια, τα φάρμακα βοηθούν ακόμα, αλλά όχι τόσο καλά και όχι σε όλα τα συμπτώματα της νόσου. Σε πολύ προχωρημένα στάδια, όταν τα φάρμακα δεν αποδίδουν πια, μερικοί επιλεγμένοι ασθενείς, μπορεί να βοηθηθούν με την τοποθέτηση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο.

ΠΟΙΑ Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ;

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μία χρόνια ασθένεια και αυτό σημαίνει ότι τα συμπτώματα χειροτερεύουν με το πέρασμα των χρόνων. Παρ’ ότι υπάρχουν ασθενείς που είναι λειτουργικά εξαρτημένοι, πολλοί άλλοι πάσχουν από ήπια συμπτώματα, που δεν δημιουργούν ουσιαστικά προβλήματα στη ζωή τους. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να προβλέψουμε πoια θα είναι τα πιο ενοχλητικά συμπτώματα και πoια θα είναι η πορεία της νόσου για το κάθε άτομο ξεχωριστά.